Wydatki na cele rehabilitacyjne

Nie każdy wydatek można odliczyć w uldze rehabilitacyjnej 

Osoby niepełnosprawne często myślą, że w rocznym zeznaniu PIT mogą uwzględnić każdy wydatek, jaki ponoszą w danym roku. Dla nich przepustką do takiego postępowania jest posiadanie orzeczenia o niepełnosprawności. Niestety to błędne myślenie, które w razie kontroli fiskusa może nas słono kosztować.

Co zalicza się do wydatków na cele rehabilitacyjne?

Podatnicy mogą od dochodu odliczyć kwoty poniesione na wskazane w ustawie o PIT cele. Za wydatki rehabilitacyjne uważa się wydatki poniesione na:

1) adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności,

2) przystosowanie pojazdów mechanicznych do potrzeb wynikających z niepełnosprawności,

3) zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego,

4) zakup wydawnictw i materiałów (pomocy) szkoleniowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności,




5) odpłatność za pobyt na turnusie rehabilitacyjnym,

6) odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne,

7) opłacenie przewodników osób niewidomych I lub II grupy inwalidztwa oraz osób z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczonych do I grupy inwalidztwa, w kwocie nieprzekraczającej w roku podatkowym 2280 zł,

8) utrzymanie przez osoby niewidome psa przewodnika – w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym 2280 zł,

9) opiekę pielęgniarską w domu nad osobą niepełnosprawną w okresie przewlekłej choroby uniemożliwiającej poruszanie się oraz usługi opiekuńcze świadczone dla osób niepełnosprawnych zaliczonych do I grupy inwalidztwa,

10) opłacenie tłumacza języka migowego,

11) kolonie i obozy dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej oraz dzieci osób niepełnosprawnych, które nie ukończyły 25. roku życia,

12) leki – w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą 100 zł, jeśli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować określone leki (stale lub czasowo),

13) odpłatny, konieczny przewóz na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne:

a) osoby niepełnosprawnej – karetką transportu sanitarnego,
b) osoby niepełnosprawnej, zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa, oraz dzieci niepełnosprawnych do lat 16 – również innymi środkami transportu niż wymienione w lit. a),

14) używanie samochodu osobowego stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną zaliczoną do I lub II grupy inwalidztwa albo dzieci niepełnosprawne, które nie ukończyły 16. roku życia, dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne – w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2280 zł,

15) odpłatne przejazdy środkami transportu publicznego związane z pobytem:

a) na turnusie rehabilitacyjnym,
b) w zakładach, o których mowa w pkt 6,
c) na koloniach i obozach dla dzieci i młodzieży, o których mowa w pkt 11.

Pomniejszenie dochodu o wydatki niewykazane w tym katalogu wiąże się z ryzykiem zakwestionowania takiego odliczenia przez urzędników fiskusa. Gdy tak się stanie, konieczne będzie skorygowanie zeznania podatkowego. Dodatkowo po korekcie i wykreśleniu z zeznania ulgi rehabilitacyjnej może się okazać, że trzeba będzie dopłacić podatek do urzędu skarbowego.

Konieczność wpłaty zaległości podatkowej to jedno. Od długu trzeba też będzie naliczyć i wpłacić odsetki za zwłokę. I niestety to nie koniec finansowych kłopotów. Urząd skarbowy za błędne rozliczenie i zaniżenie podstawy opodatkowania może nas ukarać sankcjami przewidzianymi w kodeksie karnym skarbowym. Ich wysokość zależy m.in. od kwoty uszczuplonej z budżetu państwa.

Warto więc ostrożnie odliczać od dochodu wydatki na rehabilitację. Pozwoli to uniknąć kłopotów – często finansowych – z fiskusem.

Źródło: Fragment poradnika Gazety Prawnej Pułapki w rozliczeniach z fiskusem