Zakaz konkurencji po ustaniu stosunku pracy

Na podstawie art. 101² § 1 kp strony stosunku pracy, które mają dostęp do szczególnie ważnych informacji, których ujawnienie mogłoby narazić pracodawcę na szkodę, mają prawo zawrzeć umowę o zakazie konkurencji po ustaniu stosunku pracy .

W umowie tej pracownik zobowiązuje się przez uzgodniony czas po ustaniu zatrudnienia do nieprowadzenia określonej działalności konkurencyjnej, a pracodawca do wypłacenia mu z tego tytułu ustalonego odszkodowania, które nie może być niższe niż 25% wynagrodzenia pracownika, które otrzymywał on przed ustaniem stosunku pracy, przez okres, który odpowiada okresowi zakazu konkurencji.

Ustalenie okresu obowiązywania zakazu, a także wysokości odszkodowania należnego pracownikowi jest więc warunkiem koniecznym umowy o zakazie konkurencji po ustaniu stosunku pracy.

Według Kodeksu pracy istnieją dwie sytuacje, w których zakaz konkurencji przestaje obowiązywać przed upływem terminu, na jaki została zawarta umowa tj:

• ustanie przyczyn uzasadniających taki zakaz;

• nie wywiązywanie się pracodawcy z obowiązku wypłaty odszkodowania.

Jeżeli zaistnieją powyższe okoliczności, to pracownik ma prawo podjąć określoną w umowie działalność konkurencyjną. Nie ustaje natomiast zobowiązanie pracodawcy do wypłaty umówionego odszkodowania.

Aby pracodawca mógł być zwolnionym z obowiązku wypłaty odszkodowania musiałby zawrzeć z pracownikiem porozumienie rozwiązujące umowę o zakazie konkurencji. Strony mogą także w umowie o zakazie konkurencji przewidzieć możliwość wcześniejszego rozwiązania przed upływem termin, na jaki umowa została zawarta, np. w drodze wypowiedzenia.